★ همه چیز درباره بیماری MS

با پیشرفت علم و صنعت و ماشینی شدن جامعه کنونی رفتار و کردار و طرز تفکر انسانها نیز دستخوش تغییر و تحول شده است.
یکی از دستاوردهای مهم صنعتی شدن جامعه کنونی,‌ افزایش بی حد و اندازه آلودگیها، از جمله آلودگی آب و هوا, و آلودگی کلیه مواد غذایی است. ممکن است سؤال شود آلودگی مواد غذایی چرا؟
امروزه با افزایش جمعیت و به قول جامعه شناسان غرب, کمبود مواد غذایی باعث شده است که در صنعت کشاورزی و ژنتیک تغییرات عظیمی صورت گیرد و با تغییرات ژنتیکی گیاهان و استفاده از انواع کودهای شیمیایی برای افزایش محصول, این امر باعث شده تعادل مواد در خاک به هم خورده و بیشتر موادی که در کود شیمیایی وجود دارد جذب گیاهان شده و تعادل مواد غذایی گیاه هم دستخوش دگرگونی شود در نتیجه با مصرف این نوع مواد غذایی تعادل بدن انسان نیز مسلماً بهم خواهد خورد. آلودگی هوا, فکر می کنم که نیازی به توضیح نباشد,‌ چیزی که عیان است چه حاجت به بیان است. ولی توضیح مختصری را خدمت عزیزان عرض می کنم.
امروزه با افزایش بی حد و حساب انواع اتومبیلها و اتوبوسها و مینی بوسهای نفت و گازسوز و افزایش بی رویه کامیونهای دیزلی موجب آلودگی هوا شده و مونوکسید کربن بمقدار زیاد در هوا پخش می شود و از طرفی وجود کارخانجات صنعتی و اضافه شدن پسابهای صنعتی به آبهای جاری و دریاها و دریاچه ها نگرانی انسانها را دو چندان کرده است. متأسفانه کاری هم در مورد رفع آن صورت نگرفته است و مهمتر و ا سف بار تر از همه تبلیغ غذاهای غربی با آب و رنگ زیبا و محتوای پوچ نگرانی را بیش از پیش از حد و اندازه افزایش داده است.
از طرفی پائین بودن ارزش مواد غذایی, مانند: سوسیس و کالباس و اضافه نمودن مواد نگهدارنده ای بنام سدیم نیتریت وضع را خراب تر کرده است. و جای بسی تاسف است که امروزه تبلیغاتی فراوان در مورد غذاهای سرپایی ( Fast Food )‌ انجام می شود و مردم را تشویق به استفاده از این نوع غذاها می کنند. اگر شبی در سطح شهر گشتی بزنیم می بینیم که اکثر افراد از غذاهای سرپایی و انواع ساندویچ استفاده می کنند که این نوع غذاها عاملی است مهم برای انواع بیماریها از قبیل ناراحتیهای عصبی, بیماریهای بدخیم از قبیل انواع سرطانها و کیستهای جور وا جور و در نتیجه برای درمان هم مشخص است که چه باید کرد!
اول جراحی سپس شیمی درمانی و در نهایت رادیو تراپی, آیا شکم ارزش این همه بدبختی و بیچارگی را دارد؟ غذاهای سنتی خودمان چه اشکالی دارد که پناه بر غذاهای غربی و کنسرو شده برده ایم؟
یکی از بیماریهای قرن حاضر که متاسفانه اکثرا جوانها خصوصا دختران و زنان جوان به این بیماری مبتلا می شوند بیماری ( MS )‌ می باشد که هنوز از نظر پزشکان متخصص دنیا علت آن مشخص نیست و متاسفانه نظریات گوناگونی را عنوان می کنند که پایه و اساس علمی درستی ندارد.
این بیماری را اتوایمیون یا ویروسی می نامند و دلیل قانع کننده ای هم برای آن ندارند و جالبتر اینکه ویروسی بودن این بیماری را یکی از دلائل می دانند در حالیکه هنوز برای خودشان هم اثبات نشده است ولی اینترفرون درمانی را شروع می کنند و هزینه گزافی را به بیمار درمانده تحمیل می کنند.
توجه : در مسائل علمی نظریه زمانی ارزش پیدا می کند که اثبات شده باشد در غیر اینصورت ارزش علمی نخواهد داشت.
سوال اینجاست که این اصل هنوز اثبات نشده چگونه بخود اجازه درمان با ضد ویروس را می دهند؟‌
در حالیکه بنده حقیر سالها روی این بیماری (‌ MS )‌ کار کرده و علت و درمان آن را کشف کرده ام چون پزشک نیستم و هر جا علت بیماریها را مطرح می کنم اولین سوالی که از من می پرسند این است که تخصص شما چیست؟‌
بنده هم که دروغ نمی توانم بگویم حقیقت را عنوان می کنم و میگویم بنده سرمتخصص موتورهای جت فوق مدرن هواپیمای شکاری هستم!‌
با شنیدن این مساله برای پزشکان محترم خیلی گران تمام می شود و در جواب می گویند موتور چه ربطی به پزشکی دارد؟‌
ولی بنده سوالی که از این عزیزان دارم این است که چه کار به تخصص من دارید؟‌ به حرفی که می زنم توجه کنید! اگر علمی نیست براحتی رد کنید.
دیگر عصبی شدن و از دست دادن تعادل چه معنی و مفهومی دارد. مگر علم پزشکی علم آزمایش و تجربه نیست؟ از عزیزان تقاضا می کنم که کمی منطقی باشند. سوال دیگری که مطرح می شود این است که چرا علم پزشکی، خود را محدود به دارو کرده و درمان کلیه بیماریها را در تجویز دارو می دانند و بس.
حال اگر روزی دارو در دسترس پزشک نباشد, پزشک محترم چه باید بکند و تکلیف بیمار چیست؟‌ با این همه تجهیزات و بالا بودن فن و تکنیک آزمایشگاهی، چرا دنبال علت بیماریها نیستند؟
آیا برای بیماری ( MS )‌ علم پزشکی راه پیشگیری هم دارد یا خیر؟
اگر هست پس چرا ارائه نمی کنند تا این همه جوانها از این بیماری نجات پیدا کنند و اما بنده حقیر علتی که برای این بیماری کشف کرده ام از این قرار است:
۱ـ عصبی شدن و حساس بودن و زودرنج شدن و پیله کردن افراد:‌
۲ـ استفاده از غذاهای سردی بخش (اسیدی مانند لبنیات و ترشیجات) بطور مداوم در افرادی که از نظر ژنتیکی دارای طبع سردی هستند.
۳- یبوست مزاج.

قدمه

MS چیست؟‌
ام اس یعنی:‌ Multiple Sclerosis
این بیماری مختص اعصاب مرکزی بوده ( مغز و نخاع ) و ایجاد لکه های سفید یا پلاکهای متعددی در مغز می کند.
پلاکها گویای سفت شدگی غلافهای سلولهای (میلین ها) عصبی مغز می باشند, که این سفت یا سخت شدگی جلوگیری از انتشار جریان الکترو شیمیایی رشته های عصبی و اختلال در حرکات می شود.
در نتیجه فرمانی که از مغز صادر می شود براحتی به اعضاء و ماهیچه ها نمی رسد و کار براحتی انجام نمی شود. مغز فرمانده, کل بدن بوده و در جایگاه رفیعی قرار دارد. شخص باید دقیقا این اندام مهم و حیاتی را بشناسد و حداکثر مراقبت را از این اندام مهم بنماید.
زیرا هر عضوی از بدن کار خاصی را انجام می دهد و تغذیه خاصی را نیز دارد.
مساله مهم و حیاتی این که کلیه اندامهای انسان تحت نظارت و کنترل این عضو مهم یعنی مغز می باشد و کوچکترین عصبیت ها و نگرانی های بی مورد در این عضو اثر مخربی داشته و کار کرد این اندام را مختل خواهد کرد.
درآینده د رمورد حساسیت ها,‌ عصبیت ها و نگرانی ها صحبت کرده و علت آن را بیان خواهم کرد. شما عزیزان با رعایت نکات بیان شده, از حساسیت و عصبی شدن و نگران بودن بلطف پروردگار ایمن خواهید شد. تا این عضو حاکم بر جهان تن و بدن سالم بماند و در واقع با این روش از بسیاری از بیماری ها پیشگیری می شود.
امروزه بر همگان روشن و مسجل است که پیشگیری مهمتر از درمان بوده و هزینه ای در بر ندارد و اما عدم رعایت مسائل گفته شده انواع بیماریهای جسمی خصوصا بیماری های اعصاب و روان را ایجاد خواهد نمود از جمله بیماری قرن حاضر یعنی بیماری ( MS ) که از نظر علم پزشکی روز (‌مدرن‌)‌ ناشناختـــــــه باقی مانده و تاکنون درمانی بر آن نیافته اند. در واقع این نوع بیماری علائم و خصوصیات خاص خود را دارد از جمله: بیمار مبتلا به این مرض نمی تواند براحتی حرکت کند. این بیماری مثل سایر بیماری ها دارای علائم بالینی خاصی می باشد که شخص مبتلا به این بیماری چنین علائمی را در خود می بیند و آن را حس می کند.
علائم بیماری MS
دوبینی, مورمور شدن انگشتان دست یا پا,‌ بی حس شدن و کرخ شدن بعضی انگشت های دست یا پا, حالت برق گرفتگی لحظه ای در بدن, یخ زدگی قسمتی از بدن، داغ شدن قسمتی از بدن,‌ عدم هماهنگی اعضاء‌ خصوصا پاها هنگام راه رفتن,‌ عصبی شدن بی مورد, خواب زیاد, لخت شدن بدن, تنبلی و بی حسی, خستگی زودرس, ضعف عمومی بدن,‌ اسپاسم ماهیچه ای,‌ عدم هماهنگی بین کلمات در سخن گفتن,‌ سنگینی سر و بدن, دفع بیش از حد ادرار نسبت به دیگران,‌ دیر هضم شدن غذا, حساس و زود رنج شدن, یبوست مزاج, دیدن کابوس در بعضی افراد,‌ علاقه به خوردن غذاهای سردی بخش (اسیدی)‌ مانند لبنیات مخصوصا ماست و بستنی,‌ در صورت پیشرفت بیماری عدم کنترل ادرار, یا از دست دادن کامل بینایی, عدم تحمل هوای گرم و آب گرم, عدم تحمل آب سرد و هوای سرد کم شدن میل جنسی,‌ در صورت داشتن همبستری ضعف شدید خصوصا در آقایان, زود انزالی در آقایان, افسردگی و خودخوری,‌ انزوا طلبی و گوشه گیری,‌ نداشن تعادل, داشتن لرزش هنگام حرکت,‌ یاری نکردن‌ ‌ ماهیچه های پا هنگام راه رفتن,‌ سرما سرما شدن استخوانهای بدن خصوصا پاها.
انواع بیماری MS
بیماران ( MS ) را می توان به دو گروه عمده تقسیم کرد:
۱ـ بیمارانی که ابتدا از طریق بینایی مورد حمله قرار می گیرند.
۲ـ‌ بیمارانی که ابتدا از طریق پا مورد حمله قرار می گیرند.
گروه اول:
این نوع بیماران اگر سریع تشخیص داده شوند, بسرعت به درمان جواب می دهند, و در مدت زمان کوتاهی بهبودی کامل به لطف خداوند متعال حاصل می شود.
این گروه بیماران باید از خوردن بستنی و مواد غذایی یخ زده و سرد مطلقاً پرهیز نمایند
گروه دوم:
این نوع بیماران نیز اگر سریع تشخیص داده شوند به درمان جواب خوبی را می دهند و اگر در درمان کوتاهی شود, این گروه در معرض حملات متعددی قرار می گیرند و هر چقدر که این حملات ادامه یابد, درمان نیز به همان نسبت دشوارتر می شود.
بیماران باید بیشتر رعایت کنند تا سریعتر درمان شوند. ضمنا اگر بیمار علت بیماری خود را بداند می تواند به راحتی با این بیماری کنار آمده و آن را درمان کند و سلامتی خود را هر چه سریعتر بدست آورد. حال علت این بیماری را برای عزیزان شرح می دهم.
چه کسانی دچار بیماری MS می شوند؟
عموما دو گروه از اشخاص دچار این بیماری ( MS ) می شوند:
۱ـ‌ گروه اول:‌
این نوع افراد عموما اشخاصی هستند فوق العاده حساس, زودرنج و عصبی و با کمترین ناملایمات از حالت عادی خارج شده و تعادل خود را از دست می دهند و ساعت ها فکر خود را مشغول کرده و به خود و دیگران پیله می کنند.
۱ـ گروه دوم:
افرادی هستند که از نظر ژنتیک دارای طبع سردی بوده و مدام از غذاهای سردی بخش (غذاهائی با pH اسیدی) به حد وفور استفاده می کنند و علاقه زیادی به خوردن ترشی, سرکه, تمبر هندی,‌ ماست,‌ قره قورت و امثالهم دارند.
حال این دو گروه افراد را مورد بررسی و مطالعه دقیق قرار می دهیم تا علت های این بیماری دقیقا مشخص شود و سپس به درمان این بیماری لاعلاج و یا صعب العلاج از نظر علم پزشکی روز (مدرن) که شناخته شده نیست می پردازیم,‌ تا شما عزیزان متوجه شوید که این بیماری غیر قابل علاج از نظر پزشکی، در واقع علاج پذیر بوده و می توان آن را به لطف خداوند درمان کرد.
البته هر چه سریعتر شناخته شود به همان نسبت به درمان سریعتر جواب می دهد و شخص از این گرفتاری نجات پیدا می کند.
متاسفانه علم پزشکی روز در دنیای مدرن امروزی فقط و فقط درمان را در دارو می بیند و بس! خصوصا علم پزشکی در کشور عزیز ما ایران چشم به دست پزشکان غرب خصوصا دکتران دارو ساز غرب دوخته و منتظرند که چه زمانی آنان اعلام کنند که داروی فلان بیماری کشف و ساخته شد و پزشکان ایران از آن استفاده نمایند‌.
در اینجا سوالی پیش می آید که آیا این امکان وجود ندارد که بیماریها را بدون استفاده از دارو درمان کرد؟‌
چرا پزشکان محترم به جای اینکه وقت با ارزش خود را صرف کشف و ساختن دارو نمایند این وقت را صرف تشخیص و کشف علت بیماری ها نمی کنند؟‌
در حقیقت بیماری علت نیست که می خواهیم با دارو از بین ببریم بلکه معلول است اگر علت را کشف کردیم و آن را از بین بردیم معلول نیز از بین خواهد رفت یعنی بیماری دیگر مفهومی ندارد و مسلماً با این روش بیماری براحتی از بین خواهد رفت.
ضمنا پیشگیری مهمتر از درمان است! چرا پیشگیری نکنیم؟‌ در حالیکه پیشگیری هزینه ای ندارد.

همه چیز درباره بیماری MS - بخش اول

اسکلروز چندگانه یا MS بیماری است که در آن اعصاب سیستم عصبی مرکزی (مغز و نخاع) رو به فاسد شدن می روند. مایلین که پوشش یا عایقی برای اعصاب فراهم می کند، انتقال تکانه های عصبی را در طول اعصاب تقویت می کند و همچنین در حفظ سلامت اعصاب اهمیت زیادی دارد. چیست؟

اسکلروز چندگانه یا MS بیماری است که در آن اعصاب سیستم عصبی مرکزی (مغز و نخاع) رو به فاسد شدن می روند. مایلین که پوشش یا عایقی برای اعصاب فراهم می کند، انتقال تکانه های عصبی را در طول اعصاب تقویت می کند و همچنین در حفظ سلامت اعصاب اهمیت زیادی دارد. در بیماری MS، التهاب باعث محو شدن مایلین می شود. در نتیجه تکانه های الکتریکی که در طول اعصاب حرکت می کنند کندتر می شوند. علاوه بر این، خود اعصاب هم تخریب می شوند. هرچه عصب های بیشتر تحت تاثیر قرار بگیرند، فرد دچار یک تداخل پیشرونده در عملکردهایی که توسط سیستم عصبی بدن کنترل می شود مثل بینایی، گفتار، راه رفتن، نوشتن، و حافظه می گردد.

تقریباً 350،000 نفر در ایالات متحده به بیماری MS مبتلا هستند. معمولاً افراد بین 20 تا 50 سالگی دچار این بیماری می شوند اما احتمال بروز این بیماری در افراد سفیدپوست دوبرابر سایر نژادهاست. همچنین بروز این بیماری در زنان نیز دوبرابر مردان اتفاق می افتد.

چه چیز موجب بروز MS می شود؟

علت بروز MS هنوز شناخته شده نیست. در 20 سال گذشته، محققان برای پیدا کردن علت این بیماری بر اختلالات سیستم ایمنی و ژنتیک ها متمرکز شدند. سیستم ایمنی بدن اگر مورد هجوم  مهاجم یا شیء خارجی شود، شروع به عملکرد دفاعی کرده که به مهاجم حمله کرده و آن را از بین می برد. این فرایند متکی بر ارتباط سریع بین سلولهای ایمنی بدن و تولید سلولهایی است که بتوانند مهاجم را از بین ببرند.  محققان گمان می برند که در بیماری MS یک عامل خارجی مثل ویروس سیستم ایمنی بدن را تغییر می دهد طوریکه سیستم ایمنی مایلین را مهاجم فرض کرده و به آن حمله می کند. حمله سیستم ایمنی به بافت هایی که نقش حفاظتی دارند، خودایمنی نامیده می شود و MS بیماری خودایمن شناخته شده است. بااینکه مقداری از مایلین بعد از حمله بازسازی می شود اما بعضی از اعصاب پوشش مایلین خود را از دست می دهند. همچنین ممکن است زخم هایی ایجاد شود و ماده روی زخم ها نشسته و ایجاد لکه کند.

آیا بیماری MS ارثی است؟

 گرچه نقش ژنتیک در این بیماری هنوز مشخص نیست اما ممکن است در آن نقش داشته باشد. کولی های اروپایی، اسکیموها و بانتوهای آفریقایی به این بیماری مبتلا نمی شوند درحالیکه احتمال ابتلا سرخپوستان شمال و جنوب امریکا، ژاپنی ها و سایر نژادهای آسیایی به میزان کم به این بیماری کم است. جمعیت کلی کمتر از یک درصد احتمال ابتلا به این بیماری را دارد. در خانواده هایی که یکی از اقوام درجه یک به این بیماری مبتلاست، احتمال ابتلا بالا می رود. از اینرو بین یک تا سه درصد احتمال وجود دارد که برادر، خواهر، والدین یا فرزند یک فرد مبتلا به  MS به این بیماری مبتلا شود. همینطور، دوقلوهای همسان 30% احتمال گرفتن MS را دارد درحالیکه این آمار برای دوقلوهای ناهمسان فقط 4 درصد است. این آمار نشان می دهد که عوامل ژنتیکی نقش بسیار مهمی در بیماری MS دارد اما سایر اطلاعات نشان می دهد که عوامل محیطی نیز نقش مهمی دارند.

انواع بیماری MS

بیماری MS انواع بالینی متفاوتی دارد. طی یک حمله، فرد دچار زوال توانایی فیزیکی طبیعی خود شده که از خفیف تا شدید متغیر است. گاهی اوقات از این حمله به تشدید MS یاد می شود که معمولاً بیشتر از 24 ساعت و عموماً بیش از چند هفته (ندرتاً بیشتر از 4 هفته) به طول می انجامد.

بین 65 تا 80 درصد از افراد با MS بهبودی-برگشت یا RR شروع می کنند که متداولترین نوع آن است. در این نوع MS فرد دچار یکسری حملات شده که متعاقب آن علائم به طور کل یا به طور  جزئی از بین می روند(بهبودی)  تااینکه یک حمله دیگر اتفاق می افتد (برگشت). بین برگشت حملات ممکن است چند هفته تا ده ها سال فاصله بیفتد.

در MS نوع پیش رونده-اولیه یا (PP) زوال تدریجی و پیوسته در توانایی فیزیکی فرد از همان آغاز بیماری ایجاد می شود نه بعد از حملات. بین 10 تا 20 درصد از افراد با این نوع MS شروع می کنند.

آندسته از افرادیکه با MS-RR شروع می کنند ممکن است بعداً وارد مرحله ای شوند که حملات به ندرت اتفاق می افتد اما ناتوانی بیشتری برای فرد ایجاد می شود که MS نوع پیش روند-ثانویه یا SP نامیده می شود. تقریباً 50 درصد از افراد مبتلا به MS-RR طی ده سال به MS-RR هم مبتلا می شوند. با گذشت ده ها سال اکثر افراد مبتلا به MS-RR به MS-SP پیشرفت می کنند. MS-PR نوعی از این بیماری است که با زوال یکنواخت در توانایی های فیزیکی به همراه حملات گاه و بیگاه شناخته می شود. انواعی از MS هستند که خفیف هستند و بعد از سالها تشخیص داده می شوند و همچنین انواعی از MS هستند که بسیار سریع پیشرفت می کنند که گاهی کشنده هستند که نوع بدخیم MS نامیده می شوند.

MS چه علائمی دارد؟

علائم MS می تواند یک یا چند مورد باشد و از خفیف تا شدید از نظر شدت و از کوتاه تا طولانی مدت در تغییر است. بهبودی کامل یا نسبی از علائم در تقریباً 70% از بیماران در مراحل اولیه ایجاد می شود.

·         اختلال بینایی می تواند اولین علامت MS باشد اما معمولاً فروکش می کند. فرد دچار تیره و مبهم شدن دید می شود و رنگ ها قرمز تا نارنجی یا قرمز تا طوسی می شود (اختلال رنگ) یا دچار اختلال بینایی در یک چشم می شد. این علائم معمولاً همراه با درد در چشم ها نیز می باشد.

·         ضعف اعضای بدن با یا بدون دشوار شدن هماهنگی و تعادل بدن نیز ممکن است اتفاق بیفتد.

·         اسپاسم یا گرفتگی عضلانی، خستگی، بی حسی و یا احساس سوزن سوزن شدن جزء علائم متداول MS می باشند.

·         از بین رفتن حس، اختلال گفتار، لرزش یا گیجی هم ممکن است برای بیمار اتفاق بیفتد.

پنجاه درصد از افراد دچار تغییرات ذهنی می شوند، مثل:

·         کاهش تمرکز فکر

·         فقدان توجه

·         درجاتی از از دست رفتن حافظه

·         ناتوانی در انجام کارهای پشت سر هم

·         اختلال قضاوت

سایر علائم MS می تواند شامل موارد زیر باشد:

·         افسردگی

·         افسردگی جنونی

·         پارانویا

·         میل غیرقابل کنترل به خندیدن یا گریه کردن

با وخیم تر شدن بیماری افراد دچار ناتوانی جنسی می شوند و کنترل ادرار و مدفوع خود را از دست می دهند. گرما علائم این بیماری را در 60 درصد این بیماران  بدتر می کند. بارداری تعداد حملات را کاهش می دهد مخصوصاً طی سه ماهه سوم.

MS چطور تشخیص داده می شود؟

به خاطر تنوع زیاد در علائم، بیماری MS ممکن است ماه ها تا سالها بعد از ابتلا تشخیص داده نشود. پزشکان، مخصوصاً عصب شناسان، سوابق دقیق از بیمار گرفته و آزمایشات کامل فیزیکی و عصب شناختی روی او انجام می دهند.

·         MRI با همراه با گادولینیوم درون وریدی به تشخیص، توضیح و در برخی موارد تعیین مدت ضایعات مغزی کمک می کند.

·         آزمایش الکترو-فیزیولوژیک، حرکت تکانه های عصبی در طول اعصاب را برای تشخیص نرمال بودن یا کند بودن آنها بررسی می کند.

·         و آخر، آزمایش مایع مغزی-نخاعی که اطراف مغز و نخاع را احاطه کرده می تواند به شناخت آنتی بادی ها یا سلولهای غیرعادی که می تواند نشانه MS باشد کمک کند.

مجموعاً این سه آزمایش به پزشک برای تایید وجود MS در فرد کمک می کند. برای تشخیص قطعی MS انتشار بیماری طی زمان (حداقل دو علامت یا تغییر با گذشت زمان) و در فضای آناتومیکی (حداقل دو منطقه مجزا در فضای سیستم عصبی مرکزی که با آزمایش MRI یا آزمایش عصب شناختی قابل تشخیص است) باید نشان داده شود.

MS چطور درمان می شود؟

در درمان MS نکاتی باید مد نظر بیمار و پزشک قرار گیرد. اهداف شامل موارد زیر است:

·         تقویت سرعت ریکاوری از حملات (درمان با داروهای استیروئیدی).

·         کاهش تعداد حملات یا تعداد ضایعات MRI.

·         تلاش برای کند کردن پیشرفت بیماری (درمان با داروهای اصلاح بیماری یا DMDها).

هدف دیگر تسکین مشکلات به خاطر فقدان عملکرد موثر اندام های بدن است (درمان با داروهایی که برای علائم خاص تخصیص داده می شود).

اکثر عصب شناسان درمان با DMD ها را بعد از تشخیص MS-RR شروع می کنند. خیلی دیگر از پزشکان بعد از حمله اول درمان را شروع می کنند چون آزمایشات بالینی نشان داده است که بیمارانی که درمان در آنها دیرتر شروع می شود به اندازه بیمارانی که سریع اقدام به درمان می کنند از درمان فایده نمی برند.

خیلی مهم است که بیمار قبل از تصمیم به شروع درمان با پزشک خود صحبت کند چون DMD ها موارد مصارف مختلفی دارند . و آخر اینکه کمک گرفتن از مشاوره یا گروه های حمایت کننده مخصوص بیماران MS می تواند برای بیمار و خانواده آنها مفید باشد.

وقتی اهداف تعیین شد، درمان اولیه شامل داروهایی برای تنظیم حملات، علائم یا هر دو آنها می باشد. دانستن عوارض جانبی احتمالی این داروها برای بیمار ضروری است چون گاهی اوقات عوارض جانبی به تنهایی فرد را از شروع درمان دارویی می ترساند. بیماران ممکن است تصمیم بگیرند که به طور کل از دارو استفاده نکنند یا یک داروی جایگزین تقاضا کنند که عوارض جانبی کمتری داشته باشد. گفتگوی مداوم بین پزشک و بیمار درمورد داروها در تعیین نیازهای درمان اهمیت زیادی دارد.

داروهایی که سیستم ایمنی بدن را تحت تاثیر قرار می دهند تمرکز اصلی کنترل MS شده اند. در ابتدا، کورتیکوستیروئیدها مثل پردنیزون (prednisone)(Deltasone، Lighid Pred، Orasone، Prednicen-M) یا متیل پردنیزولون (methylprednisolone) (Medrol، Depo-Medrol) به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرند. اما از آنجاییکه تاثیر آنها بر سیستم ایمنی کلی و عمومی است و استفاده آنها می تواند عوارض جانبی مختلفی به همراه داشته باشد، کورتیکوستیروئیدها امروزه فقط برای کنترل انواع شدید حملات MS مورد استفاده قرار می گیرند (حملاتی که موجب ناتوانی فیزیکی یا درد می شوند).

اینترفرون (Interferon) برای بهبودی MS

از سال 1993، داروهایی که سیستم ایمنی را تغییر می دهند مخصوصاً اینترفرون ها برای کنترل MS مورد استفاده قرار گرفته اند. اینترفرن ها پیام رسان های پروتئین هستتند که سلولهای سیستم ایمنی تولید کرده و برای برقراری ارتباط با یکدیگر از آن استفاده می کنند. اینترفرون ها انواع مختلفی دارند مثل آلفا، بتا، و گاما. همه اینترفرون ها توانایی تنظیم سیستم ایمنی بدن را دارند و نقش مهمی در حفاظت دربرابر مهاجمین از جمله ویروس ها دارند. هر اینترفرون عملکرد متفاوتی دارد اما عملکردهای آنها همپوشی دارد. اینترفرون های بتا در کنترل MS مفید شناخته شده اند.

·         اینترفرن بتا-1b (Betaseron) اولین اینترفرون تایید شده توسط ایالات متحده برای کنترل MS-RR در سال 1993 بود.

·         در سال 1996، اینترفرون های درون عضلانی بتا-1a (Avonex) مورد تایید FDA برای MS-RR قرار گرفتند.

·         اینترفرون های زیرپوستی بتا-1a (Rebif)) در سال 2002 مورد تایید ایالات متحده قرار گرفت.

·         همچنین FDA خرید و فروش اینترفرون بتا-1b را تحت نام تجاری Extavia در سال 2009 مورد تایید قرار داد.

به طور کلی بیمارانی که تحت درمان اینترفرون قرار می گیرند دچار بازگشت کمتری شده یا فاصله بین بازگشت ها طولانی تر می شود. Avonex و Rebif برای کند کردن پیشرفت ناتوانی جسمی ناشی از MS بسیار مفید هستند. متداولترین عوارض جانبی یک سندرم آنفولانزا شکل است که شامل تب، خستگی، ضعف، احساس سرما، و درد عضلانی می شود. این سندرم با مداومت درمان کمتر اتفاق می افتد. سایر عوارض جانبی واکنش در محل تزریق، تغییر در تعداد سلولهای خونی و اختلال در آزمایشات کبد است. آزمایش مداوم کبد و تعداد سلولهای خونی برای بیمارانی که تحت درمان اینترفرن-بتا قرار می گیرند توصیه می شود. آزمایش دوره ای عملکرد تیروئید نیز به خاطر تاثیر اینترفرون های بتا بر غده تیروئید توصیه می شود. با استفاده پیوسته از داروهای دردزا و پیشرفت در تجربه پرستاری برای کنترل واکنش های موضعی پوست، تحمل اینترفرون ها با گذشت سالها بهتر می شود.

آزمایشات بالینی اینتفرون-بتا در بیمارانی که اولین حمله MS برایشان اتفاق افتاده نشان داده است که در این جمعیت از بیماران حمله دوم به تاخیر می افتد. اینترفرون هایی که توسط FDA برای کنترل حمله اول در MS تایید شده اند شامل Avonex می شود که هفته ای یکبار به صورت درون عضلانی تزریق می شود وهمچنین Betaseron و Extavia که یک روز در میان به صورت زیرپوستی تزریق می شود.

اینترفرون های بتا موجود عبارتند از:

 اینترفرون بتا-1b (Betaseron و Extavia) برای درمان انواع برگشتی MS برای کاهش تکرار برگشت های بالینی مورد استفاده قرار می گیرند. بیماران مبتلا به MS که تاثیر درمان در آنها نشان داده شده بیمارانی هستند که اولین اپیزود بالینی خود را تجربه می کنند و MRI آنها MS را تشخیص داده است.

اینترفرون بتا-1a (Rebif) برای درمان بیماران با انواع برگشتی MS برای کاهش تکرار بازگشت های بالینی و به تاخیر انداختن ناتوانی فیزیکی مورد استفاده قرار می گیرد. تاثیر این نوع اینترفرون در MS پیشرونده مزمن ثابت نشده است.

اینترفرون بتا-1a (Avonex) برای درمان بیماران با انواع برگشتی MS برای کند تر کردن ناتوانی فیزیکی و کاهش تکرار بازگشت های بالینی مورد استفاده قرار می گیرد. بیماران مبتلا به MS که تاثیر این درمان در آنها نشان داده شده آنهایی هستند که اولین اپیزود بالینی خود را تجربه می کنند و MRI آنها MS را تشخیص داده است. ایمنی و تاثیر در بیماران با MS پیش رونده ثابت نشده است.

سایر داروهای تاییدشده برای MS برگشتی

Glatiramer acetate (Copaxone): نوعی دیگر از DMD ها است که برای کاهش تکرار برگشت ها در MS-RRتایید شده است. این دارو یک آمینو اسید ترکیبی است که شبیه به ترکیب پروتئین مایلین می باشد. تصور می شود که واکنش سیستم ایمنی دربرابر مایلین در MS توسط glatiramer acetate متوقف می شود. واکنشی که بلافاصله بعد از تزریق این ماده ایجاد می شود یکی از هر 10 نفر را تحت تاثیر قرار می دهد. این واکنش شامل سرخ شدن پوست، درد سینه یا تنگی نفس، تپش قلب، اضطراب، تنگی گلو، می شود. واکنش ها معمولاً تا 30 دقیقه از بین می رود و به هیچ درمانی نیاز ندارد. برخی بیماران در خطر ابتلا به لیپواتروفی، التهاب، و تخریب بافت های چربی زیر پوست در محل تزریق می باشند.

Natalizumab (Tysabri): دارویی است که توسط FDA برای درمان MS برگشتی تایید شده است. این دارو یک آنتی بادی مونوکلونال برعلیه VLA-4 می باشد که ملکولی است که برای سلولهای ایمنی برای چسبیدن به سایر سلولها مورد نیاز است و به درون مغز نفوذ می کند. این دارو با تزریق های درون وریدی ماهیانه تجویز می شود. این دارو برای درمان بیمارانی که دچار MS برگشتی هستند به تنهایی برای به تاخیر انداختن پیشرفت ناتوانی جسمی و کاهش تکرار برگشت های بالینی مورد استفاده قرار می گیرد. ایمنی و تاثیر این دارو بالاتر از دو سال شناخته شده نیست.

Mitoxantrone (Novantrone): توسط FDA برای درمان MS (MS-SP، MS-PR و MS-RR) تایید شده است. این دارو یک داروی شیمی درمانی است که خطر عوارض جانبی قلبی یا سرطان (لوکمی) را به دنبال دارد. به خاطر این عوارض جانبی جدی، پزشکان استفاده از آن را برای انواع پیشرفته تر MS اختصاص می دهند و میزان مصرف این دارو محدودیت دارد. کنترل قلبی قبل از مصرف هر دوز از این دارو ضروری است. این دارو برای کاهش ناتوانی عصب شناختی و تکرار بازگشت های بالینی در بیماران مبتلا به MS-SP، MS-PR و انواع شدید MS-RR  مصرف می شود. این دارو برای درمان بیماران مبتلا به MS-PP توصیه نمی شود.

همه چیز درباره بیماری MS - بخش دوم

داروهای مختلفی برای کنترل مشکلات همراه با MS وجود دارد. جدول زیر مشکلات متداول همراه با این بیماری را لیست کرده، نمونه هایی از درمان های دارویی یا غیردارویی را معرفی کرده و توضیحاتی نیز درمورد این مشکلات و کنترل آنها ارائه می دهد.

نشانه های ظاهری بیماری MS چطور درمان می شوند؟

داروهای مختلفی برای کنترل مشکلات همراه با MS وجود دارد. جدول زیر مشکلات متداول همراه با این بیماری را لیست کرده، نمونه هایی از درمان های دارویی یا غیردارویی را معرفی کرده و توضیحاتی نیز درمورد این مشکلات و کنترل آنها ارائه می دهد.

در بین اینها فقط dalfampridine  (Ampyra) توسط FDA بعنوان درمان علائم بیماری MS تایید شده است.

اختلال	دارو	کنترل غیردارویی و توضیحات
مشکل در راه رفتن (کندی)	Dalfamipridine (Ampyra)	dalfampridine  (Ampyra)توسط  FDA در سال 2010 برای تقویت راه رفتن در بیماران مبتلا به MS تایید شده است. تن درمانی، تجهیزات اورسوتیک و وسایل کمک کننده برای راه رفتن مثل عصا می تواند مفید باشد.
اسپاسم عضلانی	Baclofen (Lioresal) Tizanidine (Zanaflex) Diazepam (Valium) Clonazepam (Klonopin) Dantrolene (Dantrium)	تن درمانی هم می تواند کمک کننده باشد. اکثر داروها به صورت خوراکی هستند. برخی داروها همراه با پمپاژ نخاعی تجویز می شوند.
ضعف	--	تن درمانی و ورزش توصیه می شود. استفاده از نگه دارنده ها پا یا عصا هم می تواند مفید باشد.
مشکلات بینایی	Methylprednisolone (Soli-Medrol)	این دارو طی حملات شدید به صورت درون وریدی تزریق می شود که گاهاً دنبال آن یک کئرتیکوستیروئید خوراکی تجویز می شود.
خستگی، فوران های احساسی	داروهای ضد-افسردگی Amantadine (Symmetrel) برای خستگی. Modafinil (Provigil) برای خستگی.	کاهش فعالیت جسمانی و خودداری از قرار گرفتن در معرض گرما. Amitriptyline برای خنده ها یا گریه های ناگهانی تجویز می شود.
درد	Aspirin Ibuprofen Acetaminophen داروهای ضدافسردگی داروهای ضد تشنج	آسپیرین، NASAID ها، استامینوفن یا تن درمانی برای درد عضلانی و درد چشت استفاده می شوند. داروهای ضد تشنج مثل carbamazepine (Tegretol) یا gabopentin (Neurontin) برای درد صورت یا اندام های بدن استفاده می شود. داروهای ضدافسردگی یا تحریک الکتریکی برای درد ناشی از سوزن سوزن شدن بدن  و سوزش استفاده می شود.
اختلال ادرار	آنتی بیوتیک ها ویتامین Oxybutynin (Ditropan)	آنتی بیوتیک ها برای کنترل عفونت تجویز می شوند. ویتامین C برای جلوگیری از عفونت توصیه می شود. Oxybutynin یا tolterodine (Detrol یا Detrol LA) برای بدکاری ادرار تجویز می شود.
یبوست	--	مصرف بیشتر آب و فیبر
اختلال جنسی	Sildenafil (Viagra) Tadalafil (Cialis) Vardenafil (Levitra) Papaverine ژل های مخصوص دستگاه تناسلی	برای آقایون داروهای مخصوص اختلال نعوظ، papaverine، ایمپلنت آلت تناسلی یا تحریک الکتریکی استفاده می شود. برای خانم ها، ژل های مخصوص واژن یا دستگاه ویبراتور توصیه می شود.
لرزش یا رعشه	--	معمولاً دربرابر درمان مقاوم است. گاهی اوقات درصورت شدید بودن لرزش ها دارو یا جراحی تجویز می شود.

چه دستورالعمل هایی برای آینده بیماران مبتلا به MS توصیه می شود؟

تحقیقات بسیاری درمورد بیماری MS انجام می گیرد و تمرکز اصلی در این تحقیقات بر سیستم ایمنی بدن می باشد. علاوه بر این، دانشمندان در تلاش برای خلق تکنیک هایی هستند که سلولهای مغزی را به تولید مایلین تازه وادار کند یا از مردن عصب ها جلوگیری کند. رویکردهای دیگر عبارتند از استفاده از سلولهای بنیادین که بتوان آن را در مغز یا نخاع ایمپلنت کرد تا جایگزین سلولهای از دست رفته شود. درمان های آتی شامل روش هایی برای تقویت تکانه های عصبی است که در طول اعصاب تخریب شده حرکت می کنند. دانشمندان همچنین درحال بررسی تاثیرات رژیم غذایی و سایر عوامل محیطی بر MS می باشند.

MS در یک نگاه

·         بیماری MS بیماری است که به طور پیش رونده اعصاب مغز و نخاع را تخریب می کند.

·         آسیب به اعصاب در MS موجوب ایجاد تغییراتی در سیستم حسی یا حرکتی بدن می شود.

·         علت بروز بیماری MS شناخته نشده است اما پذیرفته شده که عوامل ژنتیکی، ایمنی، و محیطی در این زمینه نقش دارند.

·         انتخاب روش درمان بعد از مطلع کردن بیمار درمورد تاثیر، روش استفاده و خطرات احتمالی و روش هایی برای تقویت تحمل و قبول بیماری تجویز می شوند.