رادیو هفت را میبینم و میشنوم. کار پسندیدهای است که شبها از شبکه آموزش سیما پخش می شود. چهار فصل را دارد. ریوالدی، چهار فصل را زیبا نواخته است. اهل فن میدانند که چهارفصل ریوالدی، با موسیقی؛ نقاشی میکند و رنگ نوازی مینماید. پاییز راچنان تصویر میکند که گویی یک بهار هم قبل از زمستان داریم...
رادیو هفت، چهار فصل را دارد اما تعریف و تصویر فصلها گهگاه گفتار و اجرا را از نت موسیقایی میاندازد و این رادیو را از کیفیت دور میسازد و دچار بد نوایی مینماید.
کار مسعود فروتن، نمای زیبای برنامه است که جز این هم انتظاری از این هنرمند ارزنده نیست اما نکته قابل ذکر این جاست که اگر وزنهها در کار، سنگینتر شوند برنامه روانتر و خواستنیتر میشود.
تنوع در ارائه مطلب، مثبت است اما تکرار در اجرا و گفتار، آن را از تنوع مطلوب دور میکند.
نکته دیگر خوش سلیقگی و ابتکار عملی است که در تهیه و ساخت این برنامه حس میشود و امید است آن نیز دچار یکنواختی نگردد. رادیو هفت، شبگردی است که با صدای خود میتواند شبانهها را زیباتر بخواند و با تصویر خویش احساس زیبایی را منتقل نماید. البته اندک نگاهی به شنونده و بیننده عام، میتواند این رادیو را عمومیتر کند.
دوست و همکار عزیزم آقای شجره پیشنهاد تصویری کردن نمایشنامههای رادیو را دادند که صد البته هیبت و اجرای قوی بازیگران نمایشها را لوث میکند. اگر رادیو هفت موفق است، فقط... فقط چون رادیو هفت است و تکرارش در قالبهای دیگر، رادیو را بینشان میکند.
بگذاریم بسیاریِ رادیو حفظ شود. رادیو هفت و پنج شب، خوش سلیقگی بسیار داشت... یادی به یادماندنی از درگذشتگان بزرگ موسیقی «استاد بنان و محمد نوری»...یادی به یاد ماندنی از استاد «مقبلی»، حسین پناهی، فرهنگ مهرپرور و... یادهایی که ماندگار است.